założona została przez samą artystkę w latach 80. XX w. w jej rodzinnym domu. Zgromadzona tu jest   unikatowa kolekcja ponad tysiąca figur ceramicznych wykonanych przez rzeźbiarkę na przestrzeni ponad siedemdziesięciu lat. Rzeźby ukazują dawne życie mieszkańców Medyni, przedstawiają wizerunki Chrystusa, Maryi, świętych, sceny biblijne, a także dokumentują ważne wydarzenia historyczne i postaci zasłużone dla polskiej kultury, nauki, historii. Twórczość rzeźbiarki uhonorowana została prestiżowymi nagrodami i odznaczeniami, między innymi  Nagrodą im. Oskara Kolberga czy  Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Prace Władysławy Prucnal zdobią wystawy muzealne w galeriach m.in.: Europie, Australii, USA i Japonii. Są obecne w muzeach krajowych. Największy zbiór rzeźb artystki, poza galerią w Medyni Głogowskiej, znajduje się w Pieckach na Mazurach, gdzie zgromadzonych jest około 2 tys. jej dzieł. Zbiory te są jednymi z najbardziej unikalnych miejsc na mapie dziedzictwa kulturowego Polski. Rzeźby, w których artystka „zatrzymała” codzienne życie dawnej Medyni przyczyniły się w wielkim stopniu do zbudowania wspólnej tożsamości mieszkańców, największego niegdyś w Polsce zagłębia garncarskiego.

W przydomowym ogródku, obok galerii znajduje się murowana kapliczka przykryta blaszanym dachem zwieńczona ozdobnym kutym krzyżem. Kapliczkę wybudowano w miejscu starej, z figurą Chrystusa Frasobliwego, której fundamenty podmyły ulewne desze, w wyniku czego budowla przewróciła się i przygniotła próbującego ją naprawić ojca kilkunastoletniej wówczas rzeźbiarki. W nowej, wybudowanej w 1953 r. dla upamiętnienia tego tragicznego wydarzenia, znajduje się również rzeźba Chrystusa Frasobliwego oraz Matki Bożej Jagodnej – patronki kościoła parafialnego. Obie figury są autorstwa Władysławy Prucnal, podobnie jak pokrywające ściany kapliczki gliniane plakietki z wizerunkami Matki Bożej Nieustającej Pomocy, św. Antoniego oraz św. Judy Tadeusza.