Ceramika i metal od wieków towarzyszą sobie w sztuce i rzemiośle spotykają się w procesie twórczym, choć każdy z nich ma własne właściwości i wymaga odmiennych technik obróbki. Glina, miękka i podatna na formowanie, potrzebuje żaru, by stać się trwałym naczyniem, a metal-by uzyskać plastyczność i ostateczną formę. W obu przypadkach kształt nadaje człowiek, ale kluczową rolę odgrywa kontakt z żywiołem ognia.

Historyczne spotkanie tych dwóch materii najpełniej widać w dawnych technikach drutowania naczyń. Delikatne, a zarazem funkcjonalne siatki z żelaznego lub miedzianego drutu chroniły spękane formy, nadając im nowe życie. Metalowa opaska oplatająca ceramikę niczym pajęcza sieć była jednocześnie gestem naprawy
i subtelną dekoracją.

Nowa kolekcja Ośrodka Garncarskiego MEDYNIA rozwija tę ideę, łącząc współczesną ceramikę z elementami metaloplastyki artystycznej-finezyjnymi strukturami drutu i blachy, które nie tylko podtrzymują, lecz także podkreślają formę naczynia. Metal nie jest tu jedynie wzmocnieniem, ale partnerem dialogu: kontrastuje
z matową gliną, wprowadza światło i refleks, tworząc opowieść o harmonii między kruchością a siłą, tradycją i nowoczesnością.

Zaprezentowane naczynia powstały w efekcie współpracy ceramików, garncarzy trzech pokoleń oraz artysty metaloplastyka. Formy wytoczone zostały na kołach garncarskich i ukształtowane ręcznie, a następnie poddane wypałom; tradycyjnemu, typowemu dla ośrodka medyńskiego wypałowi redukcyjnemu, w piecu opalanym drewnem, oraz alternatywnemu-w technice raku.

Kolekcja łączy tradycyjne rzemiosło z autorską wizją, a już sam proces jej powstawania podkreśla unikatowy charakter każdej formy.

W ramach projektu zostały przeprowadzone również warsztaty z animacji stop-motion dla dzieci które miały na celu pogłębienie więzi najmłodszych mieszkańców zagłębia garncarskiego z lokalnym dziedzictwem oraz ukazanie pracy w glinie w nowym kontekście – poprzez połączenie jej z technologią animacji poklatkowej. Podczas pierwszego etapu warsztatów dzieci poznały lokalne przyśpiewki i legendy, a następnie poznały technologie tworzenia animacji, poprzez krótkie ćwiczenia z wykorzystaniem artykułów plastycznych. Drugi etap warsztatów zakładał pracę w mniejszych grupach, w których dzieci opracowały autorskie scenariusze. Pod okiem instruktorów nauczyły się tworzyć elementy scenografii i samodzielnie nagrywać krótkie filmiki w technice stop-motion. Kluczowe było stworzenie postaci z gliny, a także opracowanie systemu poruszania glinianymi kukiełkami. Warsztaty łączyły naukę z zabawą, rozwijając kreatywność dzieci i ich więź z tradycją. Efekty zaprezentowano podczas specjalnego pokazu dla rodziców, uczniów i lokalnej społeczności